Από τους παίκτες που πρόσφεραν αθόρυβα στον Απόλλωνα για μιά πενταετία ήταν ο αμυντικός Νίκος Μέης, σε μιά δεκαετία που η ομάδα της Λεμεσού δεν είχε οποιανδήποτε διάκριση αλλά ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Ο Μέης αγωνίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι και το 1975 όταν και ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τους αγωνιστικούς χώρους. Πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής, που μπορούσε να αγωνιστεί τόσο στα άκρα όσο και στο κέντρο της άμυνας, ενώ ήταν από τους πιο σταθερούς σε απόδοση παίκτες στην περίοδο που αγωνίστηκε με την φανέλλα των κυανόλευκων.
Στο ξεκίνημα της καριέρας του στον Απόλλωνα το 1970-71 είχε για συμπαίκτες τους: Παπαϊωάννου, Γεωργιάδη, Χρ.Γιολίτη, Κ.Βασιλειάδη, Π.Γιολίτη, Πελεντρίτη, Ευαγόρα, Α.Κωνσταντίνου, Μ.Κακουλλή, Γ.Βασιλειάδη, Σ.Γεννάρη, Τ.Δημητρίου, Ζορπά, Στ.Λάμπρου, Αντρονίκου, Πάπουτσο, Μ.Κυριακίδη, Κόκο Βασιλειάδη. Μέχρι την περίοδο 1974-75 που σταμάτησε το ποδόσφαιρο υπήρξε συμπαίκτης και με τους Σωτήρη, Αριστείδου, Φασουλή, Δημητρίου, Α.Παναγίδης, Κ.Στυλιανού, Μ.Γεωργίου, Α.Ξυστούρη, Β.Βάλτερ, Μοράρης, Γ.Ιωάννου, Ερμογένους, Ιγνατίου.
Η καλύτερη παρουσία του Απόλλωνα τα χρόνια που αγωνίστηκε ο Μέης ήταν την περίοδο 1973-74 όταν η ομάδα πήρε την τέταρτη θέση στην βαθμολογία, κάτω από την τρίτη ΑΕΛ. Πολύ καλή ήταν και η παρουσία του στο κύπελλο αυτή την χρονιά. Απέκλεισε στην αρχή την Αναγέννηση Δερύνειας με δύο νίκες 3-0 και 4-0. Στον δεύτερο γύρο απέκλεισε τον Διγενή Μόρφου φέρνοντας ισοπαλία 0-0 στην Μόρφου και κερδίζοντας 2-1 στο ΓΣΟ. Ο Απόλλωνας ήταν η τελευταία ομάδα που αγωνίστηκε στο γήπεδο της Μόρφου πριν την τουρκική εισβολή. Στην προημιτελική φάση απέκλεισε τον Πεζοπορικό από τον οποίο έχασε 1-0 στη Λάρνακα αλλά πέτυχε εντυπωσιακή νίκη 4-1 στη Λεμεσό. Στην ημιτελική φάση αντιμετώπισε την Ένωση Νέων Παραλιμνίου με την οποία έφερε ισοπαλία 0-0 στη Λεμεσό αλλά εκτός έδρας γνώρισε βαριά ήττα με 5-3.
Ο Νίκος Μέης ήταν ένας δυνατός αμυντικός που ξεχώριζε για το πάθος και την σταθερότητα στην απόδοση του, παίζοντας βασικά στο κέντρο της άμυνας. Έπαιξε βέβαια και στο δεξιό άκρο της άμυνας και μπορούσε να μαρκάρει οποιονδήποτε επιθετικό αφού ήταν το ίδιο σταθερός τόσο στο ψηλό όσο και στο χαμηλό παιχνίδι. Στις στατικές φάσεις προωθείτο και ένα τέρμα πέτυχε το 1972 σε παιχνίδι κυπέλλου κατά του ΑΠΟΕΛ εκτός έδρας. Μακριά από την δημοσιότητα ο Μέης έδινε τον καλύτερο εαυτό του και ο κόσμος τον αγαπούσε για την σταθερή αγωνιστική παρουσία του αλλά και το ήθος του εντός και εκτός γηπέδων. Άλλωστε η εποχή που έπαιξε ήταν η εποχή της φανέλλας και της αγάπης πρός το σωματείο.
