Απρόσμενη; Πιθανότατα. Βαριά; Αναμφίβολα. Ανεξήγητη; Κάθε άλλο.
Αν ο Χοσέ Λουίς Όλτρα θέλει να βοηθηθεί στην προσπάθειά του να κατανοήσει τα αίτια της ήττας της ΑΕΚ, μια καλή αρχή είναι να απαγκιστρώσει το βλέμμα του από το δέντρο και να το εστιάσει στο δάσος.
Το 0-3 από τον ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να επιχειρηθεί να ερμηνευτεί μεμονωμένα, ως μια γκέλα μετά από πέντε αναμετρήσεις δίχως ήττα (σε όλες τις διοργανώσεις).
Από την αρχή της σεζόν οι Λαρνακείς έχουν αποτύχει να νικήσουν και θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους (βλέπε Εθνικό Άχνας, ΑΕΖ, Νέα Σαλαμίνα), αλλά σε όλα τα μεγάλα και κρίσιμα παιχνίδια το σκηνικό είναι απαράλλακτο.
Κόντρα σε Άρη (0-2), Πάφο (0-0), Ομόνοια (0-0) και ΑΠΟΕΛ (0-3) οι «κιτρινοπράσινοι» όχι απλά δεν πανηγύρισαν, αλλά δεν έστειλαν καν την μπάλα στο πλεκτό. Αν ο Όλτρα ψάχνει από πού να αρχίσει τη σκληρή δουλειά για τη βελτίωση της ομάδας του, η δημιουργικότητα και η αποτελεσματικότητα της ομάδας του κόντρα στους άμεσους ανταγωνιστές του είναι το πλέον μεγάλο και άλυτο πρόβλημα.
Ατυχώς δε για τον Ισπανό έχει πάψει πλέον να είναι και το μόνο. Το πρόγραμμα που ακολουθεί απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί ιδανικό (Απόλλων, ΑΕΛ, Ανόρθωση, Άρης), τα χρονικά περιθώρια για την αντεπίθεση που θα φέρει την ομάδα εντός πρώτης εξάδας έχουν αρχίσει να στενεύουν, ενώ η μουρμούρα και η αμφισβήτηση επιστρέφουν δριμύτερες.
Και ένας προπονητής δίχως εξηγήσεις συχνά στο ποδόσφαιρο είναι ένας προπονητής με δυσοίωνες προοπτικές.
