Υπάρχουν ομάδες που ζουν στη σκιά των γιγάντων. Και υπάρχουν ομάδες που, αν και ποτέ δεν έγιναν κολοσσοί, κέρδισαν την αθανασία μέσα από το πάθος, την αφοσίωση και την αυθεντικότητα.
Η Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ είναι μία από αυτές. Ένα σύμβολο του Ανατολικού Λονδίνου, μια ομάδα που δεν μετράει τις κούπες, αλλά κυρίως τις στιγμές.
Το Μπόλεϊν Γκράουντ και οι μνήμες που δεν σβήνουν
Για τους φίλους της Γουέστ Χαμ, το Άπτον Παρκ (ή αλλιώς Μπόλεϊν Γκράουντ) δεν ήταν απλά ένα γήπεδο. Ήταν το σπίτι τους. Εκεί όπου χτυπούσε η καρδιά των Σφυριών, εκεί που τα συνθήματα αντηχούσαν στις γειτονιές και όπου οι μνήμες χαράζονταν ανεξίτηλα στις καρδιές των οπαδών.
Το 2016, όταν το γήπεδο κατεδαφίστηκε για να δώσει τη θέση του στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου, κάτι άλλαξε. Η ιστορία μετακόμισε σε έναν νέο χώρο, αλλά το πνεύμα του Μπόλεϊν Γκράουντ δεν θα σβήσει ποτέ.
Το γήπεδο αυτό έζησε μεγάλες στιγμές, όπως το 4-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1992, και είχε τον αποχαιρετισμό που του έπρεπε με μια συναρπαστική νίκη 3-2 επί της ίδιας ομάδας το 2016. Ήταν το κάστρο των «Σφυριών», ένας χώρος όπου η εργατική τάξη του ανατολικού Λονδίνου βρήκε το ποδοσφαιρικό της σπίτι.
Οι ήρωες με την μπορντό και γαλάζια φανέλα
Η Γουέστ Χαμ δεν υπήρξε ποτέ η ομάδα που θα εξαγοράσει επιτυχίες. Οι ήρωές της ήταν πάντα ποδοσφαιριστές που ήξεραν τι σημαίνει να παίζεις για τη φανέλα.
Ο Μπόμπι Μουρ, αρχηγός της Αγγλίας το 1966, ήταν η προσωποποίηση της κομψότητας και της ηγεσίας. Μέτρησε 646 συμμετοχές και 27 γκολ και 7 ασίστ, ενώ κατέκτησε το FA Cup και το Κύπελλο Κυπελλούχων, περνώντας στην αιωνιότητα.
Ακόμη μια σπουδαία προσωπικότητα είναι ο Τζεφ Χερστ, ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει χατ-τρικ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με τη Γουέστ Χαμ κατέγραψε 499 συμμετοχές και 248 γκολ, μπαίνοντας με μεγάλα γράμματα στα βιβλία της ομάδας.
Ο Μάρτιν Πίτερς, ακόμη ένα μέλος της θρυλικής Αγγλικής ομάδας του 1966, ξεκίνησε από τη Γουέστ Χαμ και αποτέλεσε έναν από τους πιο ευέλικτους μέσους της εποχής του ενώ στη λίστα μπαίνει και ο Τζούλιαν Ντικς, γνωστός για το σκληρό του παιχνίδι και την αφοσίωσή του στην ομάδα, κατάφερε να μείνει στη μνήμη των φιλάθλων ως ένας από τους πιο δυναμικούς αμυντικούς
Ο Πάολο Ντι Κάνιο, ένας Ιταλός γεμάτος πάθος που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην ιστορία του συλλόγου με το θρυλικό γκολ του εναντίον της Γουίμπλεντον έχει ξεχωρίσει θέση στην καρδιά των φιλάθλων.
Πηγαίνοντας πιο κοντά στη σύγχρονη εποχή. θα βρει κανείς τον Μαρκ Νομπλ, έναν σύγχρονο θρύλο που αφιέρωσε ολόκληρη την καριέρα του στα «Σφυριά». Με 550 συμμετοχές, 62 γκολ και 58 ασίστ συνολικά τίμησε το περιβραχιόνιο της ομάδας και με το παραπάνω.
Ακόμη θα δει κανείς και το όνομα του Κάρλος Τέβες, ο οποίος ήταν ο παίκτης που έσωσε τη Γουέστ Χαμ από τον υποβιβασμό τη σεζόν 2006-07, σκοράροντας κρίσιμα γκολ, σαναυτό στην τελευταία αγωνιστική απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Μπορεί να παίζει με την φανέλα της Άρσεναλ τώρα, όμως ο Ντέκλαν Ράις αποτελεί και εκείνος ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας των «Σφυριών», αφού κατέγραψε 245 συμμετοχές και 25 γκολ, ενώ παράλληλα σήκωσε ως αρχηγός την κούπα του Conference League.
Το 2006 και το όνειρο που έσβησε στο τέλος
Ένα από τα πιο νοσταλγικά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της Γουέστ Χαμ γράφτηκε το 2006, στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στη Λίβερπουλ.
Η ομάδα του Άλαν Πάρντιου έφτασε μια ανάσα από το θαύμα, αλλά ο Στίβεν Τζέραρντ με ένα απίθανο γκολ στις καθυστερήσεις έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Παρόλο που τα «Σφυριά» έχασαν στα πέναλτι, εκείνη η μέρα έμεινε στην ιστορία ως η απόλυτη έκφραση του μαχητικού τους πνεύματος.
Ευρωπαϊκή δόξα και νέες φιλοδοξίες
Η Γουέστ Χαμ έχει γράψει και χρυσές σελίδες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το 1965 κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, νικώντας τη Μόναχο 1860 με 2-0, με τους Χερστ και Σίλι να γίνονται ήρωες. Και το 2023, η ομάδα επέστρεψε στις επιτυχίες, κατακτώντας το Conference League, που ήταν η πρώτη της ευρωπαϊκή διάκριση μετά από δεκαετίες.
Η δεκαετία του 1980 είχε κυρίως επιτυχίες στην εγχώρια σκηνή, με την καλύτερη πορεία της Γουέστ Χαμ στην πρώτη κατηγορία, όταν τερμάτισε τρίτη τη σεζόν 1985-86, με τον Τόνι Κότι και τον Φρανκ Μακαβένι να σχηματίζουν ένα από τα πιο δυναμικά επιθετικά δίδυμα της εποχής.
Τα τελευταία χρόνια, η Γουέστ Χαμ είναι μια ομάδα που καταφέρνει να διεκδικεί ευρωπαϊκά εισιτήρια, με προπονητές όπως ο Ντέιβιντ Μόγιες να χτίζουν ομάδες που συνδυάζουν σκληρότητα και επιθετική φιλοσοφία.
«I'm Forever Blowing Bubbles»
Κάθε φορά που η Γουέστ Χαμ μπαίνει στο γήπεδο, οι οπαδοί της τραγουδούν τον εμβληματικό ύμνο «I'm Forever Blowing Bubbles». Οι φυσαλίδες ανεβαίνουν στον ουρανό, και όπως και τα όνειρα των οπαδών της ομάδας, κάποιες φορές εκρήγνυνται, αλλά πάντα επιστρέφουν. Αυτό είναι το DNA της Γουέστ Χαμ: το όνειρο που ποτέ δεν πεθαίνει, η αγάπη που μένει αναλλοίωτη στον χρόνο.
Η Γουέστ Χαμ μπορεί να μην είναι γεμάτη τίτλους, αλλά είναι γεμάτη ιστορία. Και αυτή η ιστορία συνεχίζεται, μέσα από τις φωνές των οπαδών, τα γκολ των νέων ηρώων και τις αναμνήσεις που ποτέ δεν θα ξεθωριάσουν.
